BETTER BANKING

Apart from the public debate on drivers & compensation, on "right-sizing and -scoping", there is an other priority: how can banks contribute to the global agenda on public goods (and bads). Also, who wants to own in 2012 a "brown bank", as we are moving to a "green and just economy", with proper consideration for natural and social capitals.

Banks must develop minimum standards and policies for Environmental, Social, Ethical, Governance (ESEG) issues in their core decision processes on lending, investing, trading and advisory (client-first!) practices, with full public disclosure on standards and performance. They may build on the Equator Principles (EP), the Principles for Responsible Investment (PRI) and also on the OECD Guidelines for multinational enterprises, the Ruggie-Framework for Human Rights, Global Compact, Earth Charter International. Such standards must be included in training, management development programs and personal targets/KPIs (15%). Public verification of performance must take place by an external assurance statement. Such ESEG factors should be explicitly included in KYC due diligence evaluation on business clients. ESEG issues must be key issue for consideration in Boards. The composition of such Boards should also reflect the importance of ESEG for long term strategy. A separate external multi-stakeholder Advisory Council (incl. clients, civil society organisations, etc) should be instituted. Creating a separate Foundation to support initiatives by employees and civil society organisations to foster environmental sustainability and social justice.

See for more SPECIFIC RECOMMENDATIONS on this subject: WWW.WORLDCONNECTORS.NL

WRR Rapport Minder Pretentie, Meer Ambitie

Mijn conclusie: wel minder pretentie (terecht), maar niet meer ambitie (maar dat kan nog komen)

De diagnose is gedegen en gebalanceerd, de issues en mythes liggen duidelijk op tafel. Het rapport is daardoor een buitengewoon goed uitgangspunt voor nieuw beleid, nieuwe samenwerking, nieuwe instrumenten met betere, blijvende resultaten. Maar het Rapport is ook vooral geschreven vanuit de rol van de overheid, waarvan de opstellers zelf erkennen dat deze vooral katalyserend en flankerend moet zijn.

De beperkte consultaties met het bedrijfsleven hebben hun effect op het rapport gehad: multi-stakeholder- en valuechain- benaderingen krijgen ondanks onze traditie van internationale handel en belangrijke initiatieven zoals IDH nauwelijks aandacht. Het begrip "coherentie" beperkt zich tot de publieke sector. NethAid is een weer vooral op hulp gericht initiatief, zonder dat ook private sector kennis, expertise en op ondernemerschap gerichte initiatieven tot hun recht lijken te komen.

Mbt het bedrijfsleven beperkt het rapport zich tot aansluiting bij bestaande, weinig ambitieuze initiatieven. Het rapport memoreert weliswaar, in navolging van de Wereldbank, dat de private sector motor is voor groei, maar doet daar in het rapport verder niets mee. Het effect van financiele ondersteuning-istrumenten (EKV, IG) wordt onderschat. De noodzaak en kansen van de "groene economie" worden niet vermeld. Net zomin als internationale normen & waarden voor het bedrijfsleven (ref OECD Guidelines). De noodzaak tot transparantie wordt in beperkte mate vermeld: naast het GRI (voor niet-financiele bedrijfs-rapportage) zou ook product-certificatie voor ontwikkelings-relevante produkten (UTZCertified: koffie, thee, cacoa, palmolie, suiker, soja, etc) meer aandacht hebben moeten krijgen. De positieve effecten van publiek-private sector samenwerking zou centraal in het rapport hebben moeten staan. Initiatieven ter ondersteuning van groen, locaal ondernemerschap (zoals bv BiDNetwork) zouden ondersteund moeten worden. De rol van FMO verdient in dit kader bijzondere aandacht.

Kortom, het rapport verdient een vervolg, in de beste traditie van publiek debat, multi-stakeholder-benadering, innovatie en met ambitie.